Co powinniśmy wiedzieć o odbitce kolekcjonerskiej?
Poniżej prezentujemy spis wiedzy potrzebnej kolekcjonerom prac fotograficznych.
- Nazwisko autora
- Tytuł pracy i krótki opis
- Data powstania negatywu
- Data powstania odbitki
- Technika sporządzenia fotografii – czy jest to technika historyczna, czy współczesna
A. Techniki historyczne
- dagerotypia
- cyjanotypia
- albumina
- itp.
B. Techniki współczesne:
- fotografia
- fotografia czarno-biała (wg trwałości)
- platynotypia na podłożu papierowym (platinium print) – odbitka platynowa na podłożu papierowym (obraz tworzony przez platynę, a nie przez srebro, jak w tradycyjnej odbitce srebrowej
- odbitka srebrowa na podłożu papierowym, lub “brom na papierze” (silver gelatin print) – zakłada się, że nikt nie będzie oferował do sprzedaży odbitek na papierze plastikowym, ze względu na krótką trwałość. Trwałość odbitki srebrowej może być powiększona poprzez tonowanie złotem, selenem, tonerem sepiowym
- odbitki laserowe (iris print, lambda print) na papierze – jeśli są wykonane na podłożu papierowym mogą być równie trwałe jak odbitka srebrowa, jednakże ich cena może być mniejsza ze względu na dużą powtarzalność i często automatyczną, a nie ręczną obróbkę papieru fotograficznego
- .fotografia barwna (odbitki barwne zwykle charakteryzuje zmniejszona trwałość i mała odporność barwników na światło, szczególnie na UV) (wg trwałości):
- dye-transfer
- cibachrome lub ilfochrome
- c-print – zwykłe odbitki barwne w procesie RA4 (ostatnio), kiedyś robione na podłożu papierowym, obecnie – tylko na plastikowym – mała trwałość
- fotografia czarno-biała (wg trwałości)
- druk (obejmuje wszystkie wydruki drukarkowe czarno-białe i barwne, wbrew zapewnieniom o trwałości, tak naprawdę trwałość nie została zweryfikowana historycznie, ze względu na krótki czas istnienia tej techniki ). Dla trwałości ważne jest, na jakim papierze i jakim tuszem została wydrukowana odbitka, im nowsza generacja tuszu, tym większa trwałość. Istotne też jest posiadanie odpowiedniego certyfikatu – np. Epson Digigraphie.
6. Kategoria odbitki
A. Odbitki historyczne lub autorstwa twórców, którzy nie zajmują się w chwili obecnej fotografią:
- Odbitka unikalna – (unique print) jedyna istniejąca fotografia bez negatywu (np. dagerotyp, kolaż, luksografia itp.) lub z negatywu, który zaginął lub został zniszczony.
- Odbitka autorska wczesna – wykonana przez autora z oryginalnego negatywu, zaraz po powstaniu negatywu (vintage print). Zwykle jest to pierwsze powiększenie z negatywu. Sygnowana i datowana przez autora.
- Odbitka autorska późna – wykonana przez autora fotografii z oryginalnego negatywu w późniejszym okresie po powstaniu negatywu (life time print). Powinna być oznaczona przez autora datą wykonania negatywu i datą wykonania powiększenia.
- Odbitka nieautorska – wykonana nie przez autora fotografii z oryginalnego negatywu (reprint). Powinna być oznaczona datą wykonania negatywu i datą wykonania powiększenia oraz nazwą firmy lub nazwiskiem kopisty.
- Reprodukcja oryginału – kopia odbitki oryginalnej (copy print). Powinna być oznaczona datą wykonania negatywu i datą wykonania odbitki, z której wykonano reprodukcję, datą wykonania reprodukcji oraz nazwą firmy kopiującej lub nazwiskiem kopisty.
B. Odbitki twórców żyjących i aktywnych twórczo – odbitka współczesna (modern print) – wykonana przez autora fotografii z oryginalnego negatywu. Powinna być oznaczona przez autora datą wykonania negatywu i datą wykonania powiększenia.
7. Numer odbitki i wielkość nakładu – powinna zawierać numer kolejny odbitki oraz wielkość nakładu (zwykle max. 25 szt.). Niektórzy za nakład uważają liczbę wszystkich odbitki z jednego negatywu niezależnie od formatów, inni z kolei numerują każdy format odbitki oddzielnie.
8. Pochodzenie (historia) odbitki – (kto był właścicielem, itp. – szalenie wpływa na wartość kolekcjonerską odbitki.
9. Stan techniczny odbitki (uszkodzenia mechaniczne, uszkodzenia chemiczne – przebarwienia itp.) – awers & rewers
10. Rozmiar odbitki – wymiary zewnętrze i wymiary obrazu fotograficznego
11. Obecność odbitki w innych kolekcjach
12. Ranga autora – rola w historii fotografii itp.
Jerzy Łapiński, 2006